بررسی بازی Doom The Dark Ages | بازگشت خونین به ریشه‌ها
بررسی بازی Doom The Dark Ages – بازگشتی به ریشه‌ها با چاشنی قدرت‌نمایی بی‌رحمانه
بازی Doom The Dark Ages تازه‌ترین نسخه از سری افسانه‌ای Doom است که با حفظ روح اصلی خود، به سراغ تغییراتی جسورانه و تازه رفته است. در حالی که Doom Eternal با افزودن لایه‌هایی از استراتژی، جابجایی سریع و مدیریت منابع، راهی متفاوت نسبت به نسخه ۲۰۱۶ انتخاب کرد و توانست طرفداران زیادی را جذب کند، اما این پیچیدگی‌ها برخی از مخاطبان قدیمی‌تر سری را نیز از خود دور کرد. حالا The Dark Ages آمده تا ترکیبی هوشمندانه از حس کلاسیک Doom و نوآوری‌های تازه را ارائه دهد و شما را دوباره وارد دنیای پرهرج‌ومرج و خونین شیاطین کند.
نبردهایی که ایستاده باید جنگید!
در Doom The Dark Ages برخلاف نسخه‌های پیشین، تمرکز اصلی دیگر بر دویدن و جابجایی‌های پیوسته نیست. این بار، ایستادگی و مقابله‌ی مستقیم با دشمنان کلید موفقیت است. شخصیت اصلی بازی، Doom Slayer، اکنون به‌صورت دائمی مجهز به یک سپر است. این سپر فقط برای دفاع نیست، بلکه یک سلاح مرگبار هم محسوب می‌شود. با استفاده از این سپر می‌توانید حملات دشمن را دفع کرده، آن‌ها را گیج کنید و در لحظه مناسب ضربات مرگبار وارد کنید. حتی می‌توانید با پرتاب آن، دشمنان را نابود کرده یا سپر را به‌عنوان ابزار حرکتی به‌کار ببرید و با یک “ضربه‌ی سپری” مرگبار، به قلب میدان نبرد بپرید.
سیستم مبارزاتی تازه، ترکیبی از حمله و دفاع
مکانیک‌های مبارزه در The Dark Ages حول تعادل میان ضربات سنگین و دفاع دقیق می‌چرخد. برخلاف Doom Eternal که باید دائماً برای دریافت منابع بین دشمنان می‌چرخیدید، اینجا تمرکز بیشتر بر هماهنگی میان حمله و ضدحمله است. می‌توانید با زمان‌بندی دقیق، حملات را دفع کنید و سپس دشمن را در حالت گیجی با ضربات پیاپی از پا درآورید. این سیستم باعث شده هر نبرد یک تجربه‌ی پویا، هیجان‌انگیز و بسیار “لمسی” باشد.
قدرت فیزیکی Doom Slayer بیش از همیشه
در این نسخه، حس قدرت Slayer بیش از همیشه به شما منتقل می‌شود. وقتی از یک لبه پایین می‌پرید و زمین زیر پاهایتان به لرزه می‌افتد، دشمنان اطراف نابود می‌شوند. دیگر خبری از پرش دوبل یا دَش هوایی نیست، که باعث می‌شود بیشتر در جای خود بمانید و با تاکتیک، میدان را کنترل کنید. البته نگران نباشید، سرعت و هیجان همچنان سر جای خود باقی‌ست و فقط شکل آن اندکی تغییر کرده است.
سلاح‌هایی آشنا، اما با طعمی جدید
The Dark Ages سلاح‌های محبوب سری Doom مثل Super Shotgun را با خود آورده، اما با طراحی متناسب با فضای قرون وسطایی. در کنار آن، سلاح‌های جدیدی هم معرفی شده‌اند که واقعاً جذاب‌اند. مثلاً یک سلاح شبیه ریل‌گان وجود دارد که گلوله‌های زنجیردار پرتاب می‌کند و دشمنان زره‌دار را به تکه‌تکه‌هایی از آهن و گوشت تبدیل می‌کند. یا یک گَت‌لینگ‌گان که از استخوان دشمنان به‌عنوان مهمات استفاده می‌کند! چنین طراحی‌های خلاقانه‌ای بازی را هم از نظر بصری و هم گیم‌پلی جذاب کرده‌اند.
مراحل بزرگ و پرجزئیات، در دنیایی رازآلود
یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته بازی، مراحل بزرگ و نیمه‌جهانی آن است. شما در هاب‌هایی حضور دارید که هرکدام چندین هدف، مأموریت فرعی و رازهای پنهان دارند. این طراحی محیط یادآور Doom Eternal است اما وسعت و عمق بیشتری دارد. از جمله فضاهای جدید می‌توان به “قلمرو کیهانی” (Cosmic Realm) اشاره کرد که الهام‌گرفته از افسانه‌های لاوکرفتی است و پر از موجودات عجیب و محتوای جانبی ترسناک و هیجان‌انگیز است.
بخش‌هایی ضعیف‌تر: اژدها و ربات‌های غول‌آسا
متأسفانه همه چیز بی‌نقص نیست. بخش‌هایی در بازی وجود دارد که شما سوار بر یک اژدهای زره‌پوش یا یک مک عظیم می‌شوید و به نبرد می‌روید. هرچند این صحنه‌ها از نظر بصری جذاب هستند، اما مبارزاتشان ساده، کند و غیرعمیق است. این بخش‌ها شبیه بازی‌های کاملاً متفاوت حس می‌شوند و از جذابیت مبارزات اصلی بازی فاصله دارند.
داستان‌سرایی: بهتر از گذشته، اما نه عالی
داستان بازی بیشتر به سمت روایتی سینمایی رفته و حالا شخصیت‌ها و صحنه‌هایی وجود دارند که دنبال‌کردن داستان را ساده‌تر می‌کنند. اما همچنان از نظر عمق داستانی ضعف دارد. اگرچه در طول بازی لحظاتی جذاب و غیرمنتظره وجود دارد که به شخصیت Doom Slayer عمق می‌بخشد، اما در نهایت داستان بیش از حد جدی و بدون پایان‌بندی قانع‌کننده باقی می‌ماند.
نتیجه‌گیری نهایی
بازی Doom The Dark Ages با ایجاد تعادل میان سنت و نوآوری، موفق می‌شود تجربه‌ای منحصر‌به‌فرد و تازه در دل یک فرنچایز قدیمی ارائه دهد. تمرکز بر مبارزات تن‌به‌تن، مکانیک‌های دفاعی نوآورانه و دنیایی غنی و پرجزئیات، همه باعث شده‌اند که این نسخه به یکی از بهترین نسخه‌های سری تبدیل شود. هرچند برخی بخش‌ها مانند مبارزات اژدها یا داستان‌سرایی آنچنان قوی نیستند، اما در مجموع The Dark Ages نمایشی قدرتمند از این است که چگونه می‌توان یک سری قدیمی را با حفظ هویت، وارد دنیای مدرن کرد.
